Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
Μικρές πλατείες με παγκάκια γεμάτα αναμνήσεις
Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
Κάμε να σε ανταμώσω, κάποτε, φάσμα χαμένο του πόθου μου
Κι εγώ ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας
Ακόμα μια δάδα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς
Να γνωρίζω κανένα κι ούτε
Κανένας με γνώριζε...
Μικρές πλατείες με παγκάκια γεμάτα αναμνήσεις
Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
Κάμε να σε ανταμώσω, κάποτε, φάσμα χαμένο του πόθου μου
Κι εγώ ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας
Ακόμα μια δάδα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς
Να γνωρίζω κανένα κι ούτε
Κανένας με γνώριζε...
2 Comments:
Found a way to rid myself clean of pain
And the fever that's been haunting me
Has gone away
Looking through my window
I seem to recognize
All the people passing by
But I am alone
And far from home
And nobody knows me
Never heard me say goodbye
Never shall I speak to anyone again
All days are in darkness
And I'm biding my time
Once I am sure of my task I will rise again
Opeth - Hours of Wealth
Στα ίδια σύννεφα θα βγουν ξανά οι μοναξιές μας.
Στις ίδιες μαγικές οπτασίες που μόνο δάκρυα χαράς μπορούν να προκαλέσουν.
Κι αν η ζωή μονότερμα σου δείχνει κάτι αντίθετο,
εσύ στο νου να έχεις φυλαγμένη εκείνη τη βραδιά
που το δάκρυ μου και το χαμόγελό σου πλημμύρισαν τη γη με φως.
Έτσι θα ξέρεις: δε θα χωρίσουμε ποτέ...
Post a Comment
<< Home